در جهت كاهش افسردگی در ابتدا می توان به موارد مهم زیر توجه و اقدام نمود :

1 – ورزش

 2 – بازنگری فعالیت های ذهنی جهت پاك كردن افكار مزاحم روز مره و تغئیر در جنبه های معمولی زندگی

 3 – ایجاد یك نظام حمایتی

 4 – پیدا كردن یك شیوه سالم جهت ابراز عواطف

 5 – تاكید بر تجارب موفق و مثبت خود

 6 – انتخاب اهداف واقع گرایانه و قابل دسترس

 7 – شناخت توانائیهای خود و راضی بودن از آنها

 8 – انجام تفریحات روزانه

 9 – شركت در فعالیتهای اجتمائی

 10 – مبارزه با خود گوئی های منفی

 11 – استفاده از رژیم غذائی متعادل و عدم استفاده از غذاهای شور .

چنانچه موارد بالا موثر نباشد مراجعه به یك مشاور حرفه ای و یا روانپزشك توصیه می گردد .

افسردگی  نشانه ضعف شخصیتی  نیست . افرادی  چون ابراهیم لینكن  ، ملكه ویكتوریا  و چرچیل نمونه هائی از افراد مشهور تاریخ هستند كه دچار افسردگی بودند . بعضی از افسردگی ها حتی بدون درمان نیز بهبودی می یابند . اما در اغلب موارد مراجعه به مشاور و مصرف داروها تاثیر بسزائی در درمان افسردگی دارد . داروهای استاندارد ضد افسردگی ، اعتیاد آور نیستند ولی گاه فرد نوعی وابستگی در خود احساس می كند . هدف این داروها فراهم كردن شرایط برای ایجاد تغئیرات مثبت در حالت خلقی و الگوهای فكری فرد افسرده است . اثر درمانی بعد از دو تا چهار هفته پس از شروع برنامه مصرف دارو ظاهر می گردد . گاه این زمان كوتاه نیز می شود . باید متذكر شد كه بهترین روش درمان تركیب دارو درمانی و درمان روان درمانی است .

افسردگی در كودكان و نوجوانان : 

افسدگی معمولی در این دو قشر ، از نوع افسردگی خفیف است . تشخیص افسردگی در كودكان و نوجوانان كار نسبتا دشواری است . زیرا كودكان و نوجوانان افت و خیز های خلقی زیادی از خود نشان می دهند . این افت و خیزها به ویژه در آغاز نوجوانی مشاهده می شود . در مورد این دو قشر بهتر است با درمان روانی ، اجتماعی و ترتیبی آغاز كرد و در صورت نیاز به دارو روی آورد . جالب اینكه تا همین اواخر بسیاری از پزشكان منكر این بودند كه كودكان و نو جوانان هم ممكن است دچار افسردگی واقعی شوند . (كلرمن 1978 ، نیكولی 1978 ) كودكان و نوجوانان افسردگی خود را به صورت خستگی و بی قراری و تظاهر به بیماری نشان می دهند . این افسردگی در حالت افراطی به صورت پرخاشگری و نیز رفتار بزهكارانه بروز می كند . ( آخن باخ 1981 )