رهایی از سرزنش

وقتی زنی به این نتیجه می رسد که بیش از اندازه از خود مایه می گذارد همسرش را مسبب ناخوشنودی خود می داند. زن بیشتر دادن وکمتر دریافت کردن را بی عدالتی می داند.گرچه زن آنچه را

که شایسته آن بوده دریافت نکرده است برای بهبود روابط و مناسبات خود باید بداند که خود او در ایجاد این نارضایتی چه نقشی را ایفا نموده است. زنی که بیش از اندازه از خود مایه می گذارد بنباید از همسر خود انتقاد کند، همچنین مردی که به اندازه کافی  از خود مایه نمی گذارد نباید همسرش را به دلیل رفتار منفی در قبال خود سرزنش کند.در هر دو مورد از سرزنش کاری ساخته نیست.درک کردن اعتماد کردن،مهرو محبت ،پذیرا شدن و حامی یکدیگر بودن حلال مسائل ماست و از سرزنش و انتقاد کاری ساخته نیست.وقتی  موقغیت نا مطلوبی بروز می کند ، مرد به جای اینکه همسرش را مسبب دلخوری خود بداند می تواند به او محبت کند و در صورت تماایل زنش در مقام حمایت از او کاری صورت دهد . به سخنان او گوش فرا دهد حتی اگر لحن کلامش ابتدا حالت سرزنش داشته باشد. مرد می تواند با انجام کارهای جزئی و به ظاهر کم مقدار که در واقع نشانه علاقه و توجه او به زنش می باشد،اسباب شادمانی او را فراهم کند. از سوس دیگر نیز به جای سرزنش کردن همسرش و متهم ساختن او که به اندازه کافی مایه نمی گذارد می تواند عیوب او را ببخشد ، زن باید بداند که همسرش به رغم شرایط ظاهر می خواهد کاری در حق او انجام دهد. زن می تواند از شوهرش به خاطر کارهای هرچند جزئی قدردانی کند واز او همچنان حمایت بطلبید.